Endüstriyel imalat lojistiği olarak da bilinen üretim lojistiği; üretim aşamasındaki malzemelerin, fabrika içerisindeki tüm lojistik faaliyetlerini kapsar. Bu faaliyetler hammaddenin taşınması, üretim içi stokların depolanması, dağıtım için paketlenmesi gibi süreçleri içerir.

Üretim lojistiği faaliyetleri çerçevesinde alınan tüm önlemler, daha iyi ürün yönetimi sağlar. Yapılan tüm araştırmalarla birlikte şirketin depolama ve stok maliyetleri düşmeye başlar. Tüm ürün planlaması daha başarılı bir üretime zemin hazırlar.

Uluslararası lojistik çözümleri hakkında konuşmadan önce ilk etapta lojistiğin anlamına ve ne tür uygulamalar sağladığına değinmekte fayda var. Lojistik, Amerika’da ortaya çıkan bir kavram olmasının yanı sıra 1960’lı yıllara kadar askeri amaçlara hizmet eden bir süreç olarak değerlendirilmekteydi. 1960’lı yıllardan sonra da uluslararası bir boyuta erişim gösterdi.

Ticaret ağlarının gelişmesi ve büyümesiyle lojistikte farklı modeller gelişmeye başladı. 1PL modeli ile başlayan operasyonlar zamanla üçüncü parti lojistik, dördüncü parti lojistik, beşinci parti lojistik modellerine evrildi. Şu sıralar en çok kullanılan modeller arasında üçüncü parti lojistik ve dördüncü parti lojistik modeli yer alıyor.

Ticaretin ve tedarik zincirinin önem kazanmasıyla ve teknolojik gelişmelerle birlikte, üçüncü parti lojistik kavramı ortaya çıkmıştır. Bir diğer kısa ismi ile 3PL, bir firmanın ana faaliyet kapsamı dışında kalan lojistik ve tedarik zinciri faaliyetlerini başka bir şirkete yaptırması olarak tanımlanabilir. Faaliyetin belli bir kısmı veya tamamı başka bir şirkete yaptırılabilir.

Yurtdışı kaynaklı bir ürünün satın alınıp yurtiçi  gümrük sahasına ve gümrük vergilerine girmeden bir başka ülkeye satılması olayına transit ticaret adı verilmektedir. Transit ticarette alınan ve satılan ürünler vergi ve harçlara tabi değildir, bu sebeple ihracat ve ithalattan ayrı bir kategoriye girmektedir.